ROCZNIK 23
NOWOŚCI W FIFA 23
GERD MÜLLER
Gerd Müller to niezwykle skuteczny napastnik, który zgromadził olbrzymi dorobek bramkowy, czym zdobył niepodważalny status IKONY. Niemiecki napastnik dla zabawy bił rekordy Bundesligi: najwięcej bramek w karierze, najwięcej hat tricków, najwięcej koron króla strzelców i najwięcej bramek w sezonie – to tylko niektóre z nich. Zrobił to również na arenie międzynarodowej, strzelając niesamowitą liczbę 68 goli w zaledwie 62 meczach dla RFN i zdobywając Złoty But po 10 bramkach na FIFA World Cup 1970™ w Meksyku. Cztery lata później zdobył zwycięską bramkę w finale na tak ważnym dla siebie stadionie w Monachium, czym zyskał status najlepszego strzelca w historii FIFA World Cup™. Dopiero po 32 latach zdetronizował go Ronaldo Nazário w 2006 roku. Müller to legenda wszech czasów, a jego dorobek i sława trwają w wyśrubowanych rekordach, do których zbliżyć się zdołała zaledwie garstka zawodników
XABI ALONSO
Trudno o pomocnika, który może poszczycić się większą elegancją niż Xabi Alonso. Niesamowita technika i oko potrafiące dostrzec lepiej ustawionych kolegów z drużyny pozwalały Hiszpanowi wykonywać charakterystyczne długie podania z głębi pola, dzięki którym napastnicy dostawali piłki na nos. Wielokrotnie też korzystał z tego oręża, żeby lobować bramkarzy zza połowy boiska. Alonso dyrygował środkiem pola największych zespołów w Europie, co poskutkowało zdobyciem wielu trofeów. W Liverpoolu strzelił bramkę wyrównującą w legendarnym finale UEFA Champions League w 2005 roku, a potem jeszcze wygrał te rozgrywki w barwach Realu Madryt. Nie wspominając już o Pucharze Anglii, dwóch Pucharach Króla Hiszpanii, mistrzostwie LaLiga, trzech mistrzostwach Bundesligi i kluczowej roli w zdobyciu przez Hiszpanię pierwszego w historii trofeum FIFA World Cup™. Dorobek prawdziwej IKONY.
JAIRZINHO
Skład Brazylii występujący na FIFA World Cup 1970™ jest powszechnie uważany za jedną z najlepszych reprezentacji w historii futbolu. Na tym turnieju Jairzinho zrobił coś, czego ani wcześniej, ani później nie dokonał żaden piłkarz – strzelił bramkę w każdym meczu FIFA World Cup™, od fazy grupowej do finału. Brazylia w tym turnieju po raz trzeci sięgnęła po trofeum Julesa Rimeta. Huragan, jak go nazywano, był sprawdzonym łowcą bramek, który na skrzydle imponował zabójczą szybkością oraz przerażającą mieszanką siły, dryblingu, którym z łatwością ogrywał obrońców, oraz precyzyjnego strzału, na który bramkarze nie mieli żadnej recepty. Jego druga bramka strzelona Czechosłowacji w 1970 roku doskonale prezentuje, dlaczego Jairzinho zyskał status IKONY: połączenie siły i szybkości pozwoliło minąć trzech obrońców, a akcję zwieńczył precyzyjny strzał w dolny róg. W kraju znakomitych skrzydłowych Jairzinho bez wątpienia był jednym z najlepszych w historii Seleção.
NAPASTNICY
ROBERTO BAGGIO
Wszechstronny, kreatywny Włoch, zwany czasem Il Divin Codino (Boski Kucyk). Doprowadził reprezentację do trzech turniejów FIFA World Cup™ i chociaż nigdy nie został mistrzem świata, zdobył wiele indywidualnych nagród. Ten utalentowany pomocnik grał w niemal wszystkich najlepszych włoskich klubach. Regularnie był obwoływany najlepszym zawodnikiem na boisku, niezależnie od klasy rywala czy zespołu, w którym aktualnie grał. Był obdarzony niesamowitym instynktem piłkarskim i często znajdował miejsce lub okazję do podania, których nie dostrzegłby nikt inny. Z kolei jego podkręcone rzuty wolne nadal są puszczane na całym świecie w zestawieniach najlepszych strzałów.
DENNIS BERGKAMP
Bergkamp poznawał arkana futbolu totalnego u boku samego Johana Cruyffa (najpierw w szkółce piłkarskiej, a potem w pierwszej drużynie Ajaksu), więc potrafił grać na niemal każdej pozycji. Oznaczało to, że Holender nie tylko był świetnie wyszkolony technicznie, ale też doskonale współpracował z partnerami w ataku – tak w klubach, jak i w reprezentacji – niezależnie od tego, czy grał jako środkowy napastnik, czy też w roli „dziesiątki” za innym zawodnikiem.
GEORGE BEST
Best był najlepszym zawodnikiem, jaki kiedykolwiek urodził się w Irlandii Północnej, i przez większość kariery nie miał sobie równych. Możliwe że w historii piłki nigdy nie było zawodnika o równie wielkim naturalnym talencie do dryblingu. Best łączył w sobie szybkość, technikę i niebywały balans ciała, które sprawiały, że dla obrońców był zupełnie nieprzewidywalny.
EMILIO BUTRAGUEÑO
Jeden z najważniejszych członków składu Realu Madryt, który zdominował hiszpańską pierwszą ligę na przełomie lat 80. i 90. ubiegłego wieku, wciąż pozostaje jednym z najbardziej bramkostrzelnych napastników w historii tego klubu.
ERIC CANTONA
Król, który stał się IKONĄ. Eric Cantona tworzył historię za każdym razem, kiedy wychodził na murawę. Był eleganckim, sprytnym i nieszablonowym piłkarzem o dzikim duchu rywalizacji. Jego podejście do gry było dla Anglików czymś zupełnie nowym. Cztery tytuły Premier League, dwa puchary Anglii, kilka wiekopomnych chwil i 73 bramki... echa jego dokonań pobrzmiewają do dziś w Machesterze i nie tylko. Niech żyje król Eric!
HERNÁN CRESPO
Crespo strzelił mnóstwo bramek dla kilku klubów i reprezentacji Argentyny, czym zasłużył sobie na miano jednego z najbardziej spełnionych napastników swego pokolenia. Potrafił świetnie polować na błędy obrońców oraz szarżować w pole karne z futbolówką przy nodze i zawsze znajdował sposób, żeby wsadzić piłkę do siatki – nawet z pozornie niemożliwych pozycji.
JOHAN CRUYFF
Holenderski rozgrywający doskonale się spisywał tak w klubie, jak i w reprezentacji. Ma na swoim koncie wiele trofeów wywalczonych w barwach Ajaksu, Barcelony i kadry Holandii. Był znany z niesamowitej techniki i kreatywności. To on zapoczątkował jedną z najpopularniejszych sztuczek w grze: obrót Cruyffa. Jego styl gry stał się synonimem holenderskiej piłki totalnej, której był pionierem i którą doprowadził do perfekcji jako piłkarz, a później jako trener.
KENNY DALGLISH
Kenny Dalglish, powszechnie uznawany za jednego z najlepszych piłkarzy w historii Liverpoolu i Celticu, błyszczał w The Reds w okresie, kiedy liverpoolczycy dominowali tak w kraju, jak i w Europie. Przez 13 lat spędzonych w klubie „Król Kenny” ośmiokrotnie cieszył się z mistrzostwa kraju i trzykrotnie triumfował w pucharze kontynentalnym, a do tego wygrał też kilka pucharów krajowych. To prawdziwa legenda Anfield.
ALESSANDRO DEL PIERO
Alessandro Del Piero jest uważany za jednego z najlepszych włoskich piłkarzy wszech czasów. Przez ponad dwie dekady czarował kibiców na całym świecie swoją niezrównaną techniką, niesamowitą skutecznością w polu karnym rywala i zabójczą precyzją z rzutów wolnych. Zwycięzca FIFA World Cup™ z 2006 roku został zapamiętany jako bramkostrzelny zawodnik, który zdobywał co najmniej jedną bramkę na każdym turnieju, w którym brał udział.
DIDIER DROGBA
Didier Drogba wybił się w sezonie 2003/04 w Marsylii, kiedy to do fantastycznych warunków fizycznych dołożył niesamowitą bramkostrzelność – 32 trafienia w 55 meczach – czym zasłużył sobie na tytuł najlepszego piłkarza roku w Ligue 1. W roku 2004 Iworyjczyk przeniósł się do Chelsea, gdzie jego bramki przyniosły londyńczykom cztery mistrzostwa kraju, cztery puchary kraju i trzy puchary ligi. Status legendy The Blues uzyskał, wykonując decydujący rzut karny, który przyniósł Chelsea pierwszą wygraną w UEFA Champions League w historii klubu.
SAMUEL ETO’O
Samuel Eto’o jest powszechnie uważany za jednego z najlepszych afrykańskich zawodników wszech czasów. Był prawdziwym tytanem. Kameruńczyk zasłynął z potężnego uderzenia, niesamowitej szybkości, niebywałych zdolności technicznych i doskonałej orientacji taktycznej. Gdziekolwiek grał, jego bramki pomagały wygrywać – trzykrotnie triumfował w UEFA Champions League, a w dwóch finałach wpisał się na listę strzelców. Ale Eto’o był więcej niż napastnikiem – z równym poświęceniem działał w organizacjach charytatywnych. Był strzelcem, dobroczyńcą i liderem. IKONĄ w najprawdziwszym tego słowa znaczeniu.
EUSÉBIO
Portugalski napastnik Eusébio da Silva Ferreira (znany jako Eusébio) był jedną z pierwszych wielkich legend tego sportu. Dominował w rozgrywkach klubowych i reprezentacyjnych w czasach, kiedy jego ojczyzna nie była jeszcze zaliczana do piłkarskich potęg. To on poprowadził Portugalczyków do brązu podczas jedynej imprezy World Cup™, na którą się zakwalifikowali za jego kariery reprezentacyjnej. Na arenie klubowej pomógł w 1962 r. Benfice niespodziewanie pokonać 5:3 Real Madryt w finale Pucharu Europy – rozgrywek, które obecnie znamy pod nazwą UEFA Champions League. W tamtym pamiętnym meczu strzelił Królewskim dwie bramki.
GARRINCHA
Garrincha przeszedł do Botafogo w roku 1953 i od razu pokazał, na co go stać: już w debiucie przeciwko Bonsucesso skompletował hat tricka. Wyrobił sobie reputację niesamowitego technika i dryblera, czym przyciągnął zainteresowanie dużych europejskich klubów. Odrzucał jednak ofertę za ofertą i spędził w Botafogo trzynaście sezonów. Odegrał też ważną rolę w reprezentacji Brazylii, która wygrywała FIFA World Cup™ w latach 1958 i 1962. Co ciekawe, Canarinhos nie przegrali żadnego meczu, w którym na boisku byli jednocześnie Garrincha i inna IKONA – Pelé.
THIERRY HENRY
Jeden z najlepszych strzelców w historii Premier League. Niesamowicie eleganckie i jednocześnie bezwzględnie zabójcze umiejętności strzeleckie Henry’ego przyniosły mu w ośmiu latach spędzonych w północnym Londynie cztery Złote Buty. W 1998 roku Francuz został mistrzem turnieju FIFA World Cup™, poza tym strzelił 51 bramek w 123 występach na arenie międzynarodowej.
LUIS HERNÁNDEZ
Hernández błyszczał w wielu klubach w Meksyku, Argentynie i USA, ale najbardziej rozkwitał na arenie międzynarodowej. Dzięki zdobyciu czterech bramek na turnieju we Francji w 1998 roku „El Matador” współdzieli rekord bramek strzelonych w barwach Meksyku w ramach World Cup™.
MIROSLAV KLOSE
Klose miał długą i udaną karierę w składach licznych europejskich klubów, ale najbardziej zasłynął ze swojej skuteczności w barwach reprezentacji Niemiec. Wystąpił na czterech turniejach World Cup™, a w roku 2014 turniej ten zakończył ze złotym medalem. Ten szczupły napastnik zajmuje drugie miejsce pod względem liczby występów w reprezentacji Niemiec. Tuż przed zawieszeniem butów na kołku w 2014 roku zdołał też zostać najlepszym strzelcem w historii Die Mannschaft.
PATRICK KLUIVERT
Choć Kluivert miał zadatki na solidnego środkowego napastnika z uwagi na swój wzrost i siłę, to światową sławę przyniosło mu połączenie tych wrodzonych atrybutów z nienagannym przyjęciem piłki i bezlitosną szybkością. Jego współpraca na scenie klubowej z inną IKONĄ, Rivaldo, zaowocowała chyba najbardziej przerażającym ofensywnym duetem w ówczesnym świecie piłki nożnej – ich style gry idealnie się dopełniały.
HENRIK LARSSON
Szwed był jednym z najbardziej bramkostrzelnych napastników w historii Celticu, ale fantastycznie radził sobie w każdym klubie, w którym występował. Larsson był niesamowicie wszechstronny i imponował szybkością, przeglądem pola, inteligencją oraz spokojem w sytuacjach strzeleckich.
GARY LINEKER
Lineker wyróżniał się regularnym strzelaniem bramek na poziomie klubowym zarówno w Anglii, jak i w Hiszpanii, ale najbardziej zapadł wszystkim w pamięć swoją grą dla reprezentacji Anglii. Był pierwszym Anglikiem, który zdobył tytuł najlepszego strzelca FIFA World Cup™, a do tego też wciąż pozostaje rekordzistą pod względem liczby strzelonych bramek dla Anglii na mundialu. Na turniejach w 1986 i 1990 roku trafił do bramki rywali łącznie aż 10 razy.
LUÍS FIGO
Portugalski skrzydłowy zasłynął transferem pomiędzy dwoma największymi hiszpańskimi klubami w połowie kariery, ale to całokształt jego pobytu w Hiszpanii pokazuje, dlaczego uznaje się go za jednego z najlepszych obcokrajowców, jacy kiedykolwiek grali w tej lidze. Figo był maszyną do asyst tak w klubie, jak i reprezentacji, gdzie wykorzystywał swoją dynamikę oraz światowej klasy umiejętności dryblingu, by atakować skrzydłem i posyłać kolegom piękne, podkręcone dośrodkowania.
MICHAEL OWEN
Michael Owen jest jednym z najlepszych strzelców w historii angielskiej piłki. Swoją drogę do sławy rozpoczął w bardzo młodym wieku na Mistrzostwach World Cup™ w 1998 r. Niesamowita szybkość, boiskowy spryt, celne podania i zabójcza skuteczność pod bramką uczyniły Owena prawdziwą maszyną do zdobywania goli.
PELÉ
Jedyny Brazylijczyk, który strzelił w reprezentacji więcej bramek niż Ronaldo Nazário – Pelé jest po prostu jednym z najlepszych piłkarzy wszech czasów. Sześć mistrzostw Brazylii, trzy Mistrzostwa Świata i ponad 600 bramek w meczach o punkty w karierze trwającej 21 lat w pełni usprawiedliwiają jego pozycję wśród bezapelacyjnie największych legend piłki nożnej.
FERENC PUSKÁS
Niewielu piłkarzy w historii futbolu osiągnęło tak wiele jak Ferenc Puskás, a wśród kibiców Realu Madryt Węgier jest prawdziwą legendą. Jest powszechnie uznawany za jednego z najlepszych napastników wszech czasów. Dzięki swoim umiejętnościom dryblingu i poruszania się po boisku oraz perfekcyjnemu wyczuciu czasu poprowadził Królewskich do zdobycia trzech Pucharów Europy. To była złota era Los Blancos. Doprowadził też reprezentację Węgier do finału FIFA World Cup™. W 85 występach w kadrze narodowej zdobył aż 84 bramki. Nie bez powodu coroczna nagroda FIFA dla najlepszego strzelca została nazwana jego nazwiskiem. Można sobie tylko wyobrazić, jak wspaniałe były jego trafienia.
RAÚL
Urodzony w Madrycie Raúl Gonzalez Blanco (znany po prostu jako Raúl) przebił się do podstawowego składu Realu Madryt w wieku zaledwie 17 lat. Został w ten sposób najmłodszym piłkarzem w historii Królewskich. Hiszpański napastnik zdobył z Los Blancos wiele trofeów, w tym sześć tytułów mistrzowskich LaLigi i imponujące trzy puchary UEFA Champions League. Ponadto przez wiele lat był klubowym najlepszym strzelcem wszech czasów. Wyprzedził go dopiero Cristiano Ronaldo.
RIVALDO
Technika Brazylijczyka odegrała dużą rolę w jego wszechstronności, dzięki czemu mógł się rozwijać na wielu różnych pozycjach w klubie i reprezentacji. W czasie gry w Hiszpanii był nie do powstrzymania w ataku i został najlepszym strzelcem LaLiga w sezonie 1998/99 z 24 bramkami na koncie, co dało jego klubowi drugie z rzędu mistrzostwo kraju. W roku 1999 Rivaldo został nagrodzony Złotą Piłką i wybrany Piłkarzem Roku FIFA. Wiele lat był też filarem kadry narodowej, z którą zdobył na mistrzostwach FIFA World Cup™ srebro w 1998 r. i złoto cztery lata później.
RONALDINHO
Jeden z ostatnich prawdziwych artystów piłki – Ronaldinho to kwintesencja tego, o co chodzi w haśle Jogo Bonito. Dzięki nieskończonym pokładom fantazji i niesamowitej technice brazylijski ofensywny pomocnik potrafił równie dobrze strzelać piękne bramki, co perfekcyjnie podawać lepiej ustawionym kolegom. Ronaldinho ma w swojej kolekcji najważniejsze trofea świata, a wszystkie je zdobył piękną grą z uśmiechem na ustach.
RONALDO
Legendarny brazylijski napastnik łączył oszałamiającą szybkość, niesamowitą skuteczność pod bramką i fantastyczne zdolności techniczne. Wzbudzał lęk w praktycznie każdej formacji defensywnej. Dwukrotny zdobywca Złotej Piłki. Po przejściu do Realu Madryt Ronaldo Nazário został jednym ze słynnych Galácticos.
WAYNE ROONEY
Rooney wdarł się na piłkarską scenę jeszcze jako nastolatek, grając dla klubu, w którym się wychowywał – oczy całego świata zwróciły się wtedy na tę przyszłą supergwiazdę z Anglii. Jego wspaniały talent doprowadził go do jednej z najbardziej legendarnych angielskich drużyn, umożliwiając mu strzelenie hat tricka podczas debiutu w UEFA Champions League. Wayne Rooney był klasycznym napastnikiem, który potrafił strzelić bramkę w praktycznie każdej sytuacji. Był też światowej klasy rozgrywającym i graczem bardzo zespołowym. Spisywał się świetnie wszędzie tam, gdzie był potrzebny. Wygrał pięć tytułów Premier League, trzy Puchary Ligi, Puchar Anglii, UEFA Champions League, UEFA Europa League i FIFA Club World Cup™. Karierę zakończył jako król strzelców w klubie i najlepszy strzelec angielskiej reprezentacji. Zasłużyłby na status IKONY w każdej epoce piłki nożnej.
IAN RUSH
Po nieco wyboistych początkach w Liverpoolu forma Iana Rusha eksplodowała w jego drugim sezonie w barwach The Reds, w którym przebił poziom 30 bramek. Wtedy właśnie Walijczyk skutecznie się przełamał i od tej pory już regularnie zdobywał kolejne gole. Dzięki swojej bramkostrzelności w sezonie 1983/84 zdobył nagrodę Division One i europejski Złoty But. W okresie spędzonym na Anfield pięciokrotnie cieszył się z mistrzostwa kraju, trzykrotnie z Pucharu Anglii i raz z triumfu w UEFA Champions League.
HUGO SÁNCHEZ
Po przebiciu się do podstawowego składu UNAM przy jednoczesnym studiowaniu stomatologii Hugo Sanchez zdobył pierwszy tytuł mistrzowski w roku 1977 na kilka dni przed swoimi dziewiętnastymi urodzinami. Po pięciu sezonach w Meksyku przez cztery lata grał w Atlético Madryt, by potem przeprowadzić się do innej dzielnicy hiszpańskiej stolicy i założyć białą koszulkę Realu. W Los Blancos Meksykanin zgromadził ponad 200 bramek, a także pięć razy z rzędu wygrywał LaLigę, trzykrotnie wznosił Puchar Króla, a raz zatriumfował w Pucharze UEFA. Po tym wszystkim wrócił do Meksyku, gdzie reprezentował barwy Club América.
ALAN SHEARER
Typowy dla angielskiego stylu gry środkowy napastnik o solidnych rozmiarach i determinacji, które wykorzystywał do przedzierania się przez obrońców stojących mu na drodze do bramki. Shearer wciąż pozostaje rekordzistą pod względem goli strzelonych w Premier League, których uzbierał aż 260 w ciągu 14 sezonów w barwach Blackburn Rovers i Newcastle United.
ANDRIJ SZEWCZENKO
Najlepszy strzelec Ukrainy wszech czasów, który z powodzeniem grał dla Dynama Kijów, Milanu i Chelsea. Szewczenko to klasyczny napastnik, który równie skutecznie korzystał ze swojej techniki, co olbrzymiej siły. Potrafił swobodnie wrzucać piłkę do siatki obiema nogami oraz głową i był postrachem obrońców we Włoszech i całej Europie.
HRISTO STOICZKOW
Najlepszy piłkarz w historii Bułgarii, który jako jedyny zawodnik z tego kraju zdobył nagrodę Złotej Piłki w 1994 roku po wielu udanych sezonach w Barcelonie. Stoiczkow był częścią „Dream Teamu” Johana Cruyffa w hiszpańskim klubie, z którym zdobył cztery tytuły La Liga i złoty medal UEFA Champions League.
DAVOR ŠUKER
Chorwacja dała piłkarskiemu światu wiele gwiazd, a Davor Šuker jest chyba największą z nich. Po bardzo udanych kilku sezonach w Sewilli przeniósł się do Realu Madryt, gdzie ugruntował swoją pozycję jednego z najlepszych napastników jego pokolenia. W sezonie 1997/98 pomógł Los Blancos wygrać ligę i UEFA Champions League, Poprowadził też reprezentację Chorwacji do półfinału FIFA World Cup™. W siedmiu meczach strzelił aż sześć bramek, co zapewniło mu nagrodę Złotego Buta. Cały czas pozostaje najlepszym strzelcem chorwackiej kadry narodowej z 45 bramkami na koncie. Šuker był inspiracją dla całego narodu.
FERNANDO TORRES
Fernando Torres był jednym z najskuteczniejszych napastników swojego pokolenia. Wybił się w Atlético Madryt, gdzie w 214 występach strzelił 82 bramki, ale to w Liverpoolu gwiazda El Niño naprawdę rozbłysła. Łączący doskonałe warunki fizyczne, niebywałe umiejętności i agresywność Hiszpan terroryzował obrony klubów i reprezentacji narodowych. Zdobywał gole w dwóch finałach mistrzostw Europy, a także strzelił dla Chelsea bardzo ważną bramkę w wygranych później rozgrywkach UEFA Champions League w sezonie 2011/12. Na dużych turniejach Torres nie zawodził.
DAVID TREZEGUET
Ten francuski napastnik był w trakcie swojej 20-letniej kariery absolutnym postrachem przeciwników, szczególnie w trakcie dziesięcioletniego pobytu w klubie z Turynu. Trezeguet zdobył liczne trofea w Serie A, jak również potem z Monaco w swej rodzimej Francji. Oprócz tego w 1998 roku poprowadził reprezentację do pierwszego w historii tytułu mistrzów świata. Trezeguet jako napastnik miał mnóstwo atutów: potrafił strzelać obiema nogami i bezlitośnie wbijał do siatki wszelkie bezpańskie piłki, które dopadł w polu karnym.
MARCO VAN BASTEN
Karierę byłego napastnika Ajaksu i Milanu przedwcześnie zakończyła kontuzja, ale i tak zdążył strzelić dla tych klubów całe mnóstwo bramek. Był trzykrotnym laureatem nagrody Złotej Piłki i zdobył wiele trofeów z klubem oraz reprezentacją. Zasłynął umiejętnością strzelania goli z nieprawdopodobnych pozycji, w czym pomagały mu nieziemski spryt i akrobatyczna sprawność.
RUUD VAN NISTELROOY
Van Nistelrooy był tradycyjnym, ale też elastycznym napastnikiem, który u szczytu formy należał do jednych z najskuteczniejszych strzelców swojego pokolenia. Van Nistelrooy zdobył imponującą liczbę bramek w Premier League i LaLidze. Pomimo dużego wzrostu i potężnej sylwetki Holender zaskakiwał szybkością, z jaką łamał pułapki ofsajdowe i urywał się kryjącym go obrońcom, by dopaść do prostopadłej piłki.
ROBIN VAN PERSIE
W swojej długiej karierze Robin van Persie był znany na całym świecie jako zabójczy numer 9 z doskonałą techniką, dzięki której strzelił wiele niesamowitych bramek. Van Persie rozpoczął swoją karierę w Feyenoord, w barwach którego zdobył Puchar UEFA, mając zaledwie 18 lat. Jego następnym przystankiem był północny Londyn, gdzie wspólnie z inną IKONĄ, Thierrym Henrym, stworzył zabójczo groźny duet. Serca kibiców podbił klasycznym golem w stylu Premier League przeciwko Charlton Athletic, lecz dopiero w ostatnich dwóch latach spędzonych w północnym Londynie van Persie został zawodnikiem, którym zawsze chciał być. W sezonie 2010/2011 strzelił 18 goli, co było szczytem jego kariery. W następnym sezonie zdobył bezprecedensowe 30 trafień w 38 meczach. Potem przeniósł się na północ Anglii, gdzie w emocjonujących okolicznościach zdobył mistrzostwo Premier League. Van Persie zakończył też karierę jako rekordzista Holandii. Był to doskonały sposób na przypieczętowanie jego niewątpliwego dziedzictwa.
CHRISTIAN VIERI
Przez 18 lat swojej piłkarskiej kariery ten włoski napastnik grał w 12 klubach z różnych zakątków Europy, praktycznie cały czas regularnie strzelając kolejne bramki. Vieri, niegdyś najdroższy piłkarz na świecie, dwukrotnie został wybrany najlepszym włoskim piłkarzem w Serie A, jest także ex aequo najlepszym strzelcem reprezentacji Włoch na mistrzostwach FIFA World Cup™ (łącznie zdobył 9 bramek).
IAN WRIGHT
Ian Wright przebił się do piłki zawodowej dość późno, ale i tak zdążył zdobyć wiele bramek w barwach Crystal Palace i Arsenalu. W swoim debiutanckim sezonie w północnym Londynie strzelił 29 goli i otrzymał Złoty But. Jego niezawodność w pakowaniu piłki do siatki pomogła Kanonierom zdobyć podwójną koronę w roku 1998. Tym właśnie sezonem zapewnił sobie status klubowej ikony.
GIANFRANCO ZOLA
Uzdolniony technicznie i zwinny Zola był ulubieńcem kibiców wszędzie, gdzie tylko grał. Pozwolił się zapamiętać jako ofensywnie nastawiony zawodnik z drygiem do zdobywania spektakularnych bramek. Jego wkład w grę Chelsea był tak duży, że raz został wybrany najlepszym piłkarzem klubu w historii.
POMOCNICY
MICHAEL BALLACK
Niemiec był onieśmielającą, ale i inspirującą postacią na boisku. To kompetentny i wszechstronny pomocnik, który w trakcie swojej kariery w barwach klubowych i reprezentacji zyskał niebywałą sławę oraz wiele nagród. Fizyczne atrybuty i agresywny styl dopełniał kąśliwym uderzeniem, dzięki któremu na przestrzeni lat zdobył wiele bramek z dystansu. Ballack mógł się też pochwalić wysoką piłkarską inteligencją, która pomagała mu panować nad przebiegiem wydarzeń z jego pozycji na środku pola.
JOHN BARNES
Obdarzony niesamowitą szybkością i fenomenalnymi uzdolnieniami technicznymi John Barnes odegrał kluczową rolę w zespole Watfordu, który został wicemistrzem Anglii i finalistą pucharu kraju. Doskonałymi występami w barwach Złotych Chłopców zwrócił na siebie uwagę włodarzy Liverpoolu. W czasie gry na Anfield Barnes nieustannie nękał obrońców rywali i pomógł The Reds zdobyć dwa tytuły mistrzowskie oraz dwa Puchary Anglii. W sezonie 1988/89 został wybrany najlepszym piłkarzem roku przez PFA i Football Writers’ Association.
DAVID BECKHAM
Od zdominowania Anglii i sześciokrotnego wygrania Premier League oraz zdobycia medalu UEFA Champions League po grę w Realu Madryt z najlepszymi piłkarzami jego pokolenia (takich jak inna IKONA, Zidane) uwieńczoną wygraniem LaLigi – obecność Beckhama w wielkich drużynach nigdy nie była dziełem przypadku. Niesamowicie skuteczny wykonawca stałych fragmentów gry o charakterystycznym, niepowtarzalnym stylu, przed zakończeniem kariery grał jeszcze w MLS, Serie A i Ligue 1. W reprezentacji zagrał 115 razy i strzelił 17 bramek. Wielu próbowało, ale tylko jedna osoba potrafi podkręcać jak Beckham.
MICHAËL ESSIEN
Dynamiczny pomocnik, który z racji swojego stylu gry dorobił się przydomku „Bizon”. Michael Essien zaczynał swoją piłkarską karierę w Ligue 1, skąd w 2005 roku przeszedł do Chelsea za rekordową wówczas dla tego londyńskiego klubu kwotę. Przez dziewięć sezonów spędzonych na Stamford Bridge Ghańczyk strzelił wiele ważnych bramek, a także pomógł The Blues zdobyć dwa tytuły Premier League i sześć Pucharów Anglii oraz zatriumfować w UEFA Champions League. Potem grał jeszcze w Realu Madryt i AC Milan.
GENNARO GATTUSO
Ten agresywny i impulsywny pomocnik słynął z twardych wślizgów, nieograniczonych pokładów energii i świetnego czytania gry, które pozwalały mu szybko reagować. Gattuso miał niebagatelny udział w ogromnych sukcesach Milanu w pierwszej dekadzie nowego tysiąclecia i był kluczowym graczem reprezentacji Włoch, która w 2006 roku sięgnęła po tytuł mistrza świata.
STEVEN GERRARD
Gerrard jest chyba najważniejszym piłkarzem w historii Liverpoolu. Klubowy wychowanek przeszedł przez drużyny juniorskie, aż w końcu przebił się do podstawowego składu, w którym występował ponad dziesięć lat. Lista jego osiągnięć jest bardzo długa. Najlepiej zapamiętaliśmy go chyba za występ w finale UEFA Champions League w 2005 roku, kiedy to porwał zespół do odrabiania strat przy stanie 3:0 dla Milanu.
RUUD GULLIT
Ruud Gullit był kompetentnym, wszechstronnym i dynamicznym piłkarzem. Potrafił grać z dużym powodzeniem na wielu różnych pozycjach ofensywnych. Był kluczowym elementem legendarnego składu Milanu i reprezentacji Holandii. Do tej pory wielu kibiców wspomina z rozrzewnieniem jego wspaniałe umiejętności – i charakterystyczny wygląd.
GHEORGHE HAGI
Najlepszy piłkarz w historii rumuńskiego futbolu i w swoim czasie jeden z najlepszych pomocników na świecie. Hagi na boisku był kreatywny i nieprzewidywalny. U szczytu formy stanowił idealną „dziesiątkę” i potrafił rozgrywać piłkę z dowolnego miejsca na boisku, wykorzystując do tego swoją taktyczną inteligencję, supercelne podania i hipnotyzujący drybling.
XAVI HERNÁNDEZ
Xavi Hernández jest jednym z najwspanialszych pomocników wszech czasów. Potrafił dyktować tempo meczu – samodzielnie lub we współpracy z drugim cofniętym pomocnikiem – jego długa lista osiągnięć mówi o nim wszystko. Swoją umiejętnością zdominowania środka pola i dyrygowania grą ofensywną zmienił spojrzenie wszystkich na rolę pomocnika. Jego styl gry był wielokrotnie analizowany i rozkładany na czynniki pierwsze, ale nikomu nigdy nie udało się go skopiować. Nieliczni potrafili pociągać za sznurki z precyzją dorównującą „władcy marionetek”.
KAKÁ
Niesamowite umiejętności dryblingu i fantastyczna celność podań tego eleganckiego ofensywnego pomocnika przyciągnęły uwagę włodarzy Milanu, którzy ściągnęli go z Brazylii. Po sześciu sezonach wspaniałych występów we włoskim klubie, z którym wygrywał Serie A i UEFA Champions League, ukoronowanych otrzymaniem Złotej Piłki, Kaká przeprowadził się do Realu Madryt. W rekordowym dla Los Blancos sezonie 2011/12, kiedy to przebili barierę 100 punktów w LaLiga, zaliczył dziewięć asyst.
ROY KEANE
Roy Keane był sercem ekipy Manchesteru United, która dominowała w Premier League przez całą dekadę. Nieustępliwy pomocnik, dla którego nie było straconych piłek. Słynący z agresywnej gry Irlandczyk był postrachem rywali. Nikt nie chciał, żeby to właśnie jego krył Keane.
FRANK LAMPARD
Chociaż swoją karierę rozpoczął w West Hamie, urodzony w Londynie pomocnik został legendą Chelsea. Przez 13 lat spędzonych w klubie zagrał w 429 meczach. Lampard był wszechstronnym pomocnikiem – potrafił równie skutecznie odbierać piłkę rywalom, podawać do kolegów, jak i samemu strzelać bramki. W barwach The Blues zdobył wiele trofeów, w tym trzy tytuły Premier Leaguei i medal UEFA Champions League.
MICHAEL LAUDRUP
Duński rozgrywający występował w kilku sławnych klubach, m.in. w Barcelonie, gdzie stanowił kluczowy element „Dream Teamu” Johana Cruyffa. Laudrup był jednym z najlepszych podających w historii piłki nożnej i miał niesamowitą technikę. Jego zwody i sztuczki do dzisiaj są ubóstwiane i traktowane niczym mityczna wiedza tajemna.
JARI LITMANEN
Litmanen grał w sławnej drużynie Ajaksu, która w 1995 roku podbiła Ligę Mistrzów. W Finlandii jest powszechnie uważany za najlepszego zawodnika w historii kraju. Utalentowany rozgrywający reprezentował swoją ojczyznę przez 21 lat i w tym czasie wyśrubował rekordy liczby występów i bramek, które do tej pory pozostają niedoścignione.
CLAUDE MAKÉLÉLÉ
Przez wielu jest uznawany za najlepszego defensywnego pomocnika – jeśli nie wszech czasów, to przynajmniej swojego pokolenia. Francuz odnosił liczne sukcesy w barwach Realu Madryt, ale dopiero po transferze do Chelsea zdołał przebić się na sam szczyt. Dzięki umiejętności wyłączania rywali z gry i doskonałemu odczytywaniu ich zamiarów zrewolucjonizował swoją pozycję. Odtąd wszyscy defensywni pomocnicy są porównywani właśnie do niego.
LOTHAR MATTHÄUS
Kapitan drużyny Niemiec, która zdobyła mistrzostwo świata, i zawodnik, który swoją wszechstronnością i zestawem umiejętności w dużej mierze ukształtował na kolejne dziesięciolecia definicję pomocnika. Matthäus był idealnym przykładem zawodnika środka pola, który potrafił grać i w obronie, i w ataku – bezkompromisowymi wślizgami odbierał piłkę przed polem karnym, a następnie celnie podawał ją kolegom.
PAVEL NEDVĚD
Nedved obdarzony był światowej klasy talentem i dziś uważa się go za jednego z najlepszych piłkarzy w historii czeskiej piłki nożnej. Potrafił świetnie dośrodkować ze skrzydła i doskonale dograć z głębi pola, co pomogło mu zaliczyć wiele asyst w barwach klubowych oraz w reprezentacji swojego kraju.
EMMANUEL PETIT
Defensywny pomocnik, który grał w klubach ze światowej czołówki i wszędzie współtworzył silną formację w środku pola. Petit potrafił doskonale rozbijać ataki i wspierać obrońców, a jego rola w zwycięskich dla Francji Mistrzostwach Świata w 1998 roku, gdzie opuścił tylko jeden mecz, była nieoceniona.
ROBERT PIRÈS
Kluczowy członek sławnych „Invincibles” Arsenalu i uniwersalny napastnik, który większość kariery grał jednak na lewym skrzydle. Pirès odniósł wiele sukcesów na poziomie klubowym, a także zdobył złoty medal na mistrzostwach FIFA World Cup™ we Francji w 1998 roku.
ANDREA PIRLO
Elegancki cofnięty rozgrywający słynący z niesamowitego przeglądu pola i doskonałych podań. Pirlo był filarem środka pola AC Milanu, kiedy mediolańczycy wygrywali UEFA Champions League w latach 2003 i 2007. Doskonałe występy w klubowych barwach powtórzył w reprezentacji, z którą w 2006 roku wygrał mistrzostwa FIFA World Cup™. Za występ w finale otrzymał nagrodę dla najlepszego zawodnika meczu. Pirlo zakończył swoją karierę w Serie A czterema mistrzostwami kraju z rzędu, aby potem przenieść się za ocean i dokończyć karierę w MLS.
FRANK RIJKAARD
Rijkaard zasłynął jako nieustępliwy i twardy defensywny pomocnik, ale tak naprawdę był bardzo wszechstronny i potrafił grać na każdej pozycji w polu. Głównymi zaletami Holendra był odbiór piłki i przegląd pola, ale gdy trzeba było przenieść ciężar gry, potrafił też wykazać się kreatywnością i celnym podaniem. Uniwersalność Rijkaarda pomogła mu zdobyć mnóstwo klubowych i reprezentacyjnych trofeów oraz liczne nagrody indywidualne.
JUAN ROMÁN RIQUELME
Legendarny argentyński rozgrywający Riquelme słynął z niesamowitego przeglądu pola, któremu zawdzięcza miejsce wśród najbardziej elegancko grających ofensywnych pomocników swojego pokolenia. W barwach Boca Juniors, gdzie cieszy się pozycją klubowej legendy, dwukrotnie triumfował w CONMEBOL Libertadores. Później przeniósł się do Villarrealu w Hiszpanii, gdzie grał tak znakomicie, że w 2005 roku otrzymał nominację do nagrody FIFA dla najlepszego piłkarza. Kiedy wrócił do Boca, ponownie zabłysnął w CONMEBOL Libertadores. W finałowym dwumeczu w 2007 roku strzelił łącznie trzy bramki i poprowadził zespół do szóstego w historii klubu triumfu w tych rozgrywkach. Swoimi doskonałymi występami zasłużył na nagrodę dla MVP całego turnieju.
RUI COSTA
Costa zyskał przydomek „El Maestro” z uwagi na swoją umiejętność panowania nad przebiegiem spotkania. Był także idealną „dziesiątką”, czyli ofensywnym pomocnikiem, który organizował grę przed sobą, ze wspaniałym przeglądem pola i arcycelnymi podaniami. Portugalska legenda wyróżniała się brakiem egoizmu i skłonnością do szukania zdawałoby się niemożliwych podań zamiast strzałów, ale gdy nadchodził odpowiedni moment, Costa potrafił też popisać się genialnym wykończeniem.
PAUL SCHOLES
Dwie dekady w Manchesterze United, gdzie współtworzył jedną z najlepszych drużyn w historii Czerwonych Diabłów, sprawiły, że Scholes dołączył do zacnego grona piłkarzy, którzy poświęcili się grze dla jednego klubu. Ten wszechstronnie uzdolniony zawodnik mógł występować w każdym sektorze boiska i dlatego często zmieniał pozycję w miarę kolejnych przetasowań w składzie.
BASTIAN SCHWEINSTEIGER
Schweinsteiger był niezastąpionym przedstawicielem niemieckiego złotego pokolenia – jego niezawodność i zdolności techniczne stały się wzorcem dla niemieckich pomocników. Początkowo grał na skrzydle, ale dopiero po przesunięciu do środka ujawnił nieprzebrane pokłady piłkarskiego geniuszu, które dały mu osiem tytułów mistrza Niemiec i złoty medal UEFA Champions League. Dostąpił też zaszczytu poprowadzenia reprezentacji Niemiec do mistrzostwa FIFA World Cup™ w roku 2014.
CLARENCE SEEDORF
Prawdziwa gwiazda UEFA Champions League – Seedorf wciąż pozostaje jedynym piłkarzem, który triumfował w tych rozgrywkach w barwach trzech różnych klubów – Ajaksu (1995), Realu Madryt (1998) i AC Milan (dwukrotnie, w latach 2003 i 2007). Był wszechstronnym pomocnikiem, który w karierze występował w różnych rolach. Doskonale się czuł na połowie rywala z piłką przy nodze i regularnie zawstydzał obrońców doskonałą pracą nóg lub precyzyjnymi podaniami.
SÓCRATES
Ten brazylijski rozgrywający był technicznym geniuszem, który wpływał na losy meczów swoimi dokładnymi i błyskotliwymi podaniami. Sócrates potrafił dyktować tempo gry i zmuszać wszystkich na boisku do grania w jego rytmie. Choć w piłce klubowej radził sobie dobrze, to jego gwiazda błyszczała jaśniej w barwach Brazylii, z którą wystąpił na dwóch mundialach i dwóch turniejach Copa America.
JUAN SEBASTIÁN VERÓN
Utalentowany argentyński rozgrywający występował w Anglii, Włoszech i Argentynie, gdzie ceniono go za kreatywne podania i świetne czytanie gry. Cechy fizyczne Veróna mogą sugerować, że skupiał się bardziej na obronie, ale ten pomocnik najbardziej imponował z piłką przy nodze, gdy mógł wykorzystać swoją technikę i niesamowitą celność strzałów.
PATRICK VIEIRA
Patrick Vieira słynął ze swojej tężyzny i nieustępliwości. Mało kto potrafił równie dobrze kontrolować przebieg spotkania i dyrygować środkiem pola. Dzięki połączeniu doskonałych warunków fizycznych, wysportowania i techniki zapisał się w historii piłki jako jeden z najbardziej kompletnych współczesnych pomocników.
ZINEDINE ZIDANE
Zinedine Zidane miał tak niesamowite umiejętności i technikę, że w jego wykonaniu wszystko wydawało się dziecinnie proste. Dokonania „Zizou” błyszczały w najważniejszych meczach – dwie bramki strzelone w finale Mistrzostw Świata w 1998 roku i jedno z najwspanialszych trafień z woleja w finale UEFA Champions League 2002 zapewniły mu status legendy we Francji i w Realu Madryt.
OBROŃCY
FRANCO BARESI
Ten powszechnie ceniony obrońca był zawodnikiem jednego klubu i całą karierę spędził na dowodzeniu linią obrony Milanu. Determinacja i czysty defensywny talent Baresiego pozwoliły mu grać na najwyższym poziomie przez dwie dekady, podczas których zdobył liczne scudetta, trzykrotnie wygrał w UEFA Champions League, a nawet został mistrzem świata w 1982 roku.
LAURENT BLANC
Rosły francuski obrońca był nieugiętą skałą defensywy w wielu klubach, których barwy reprezentował w trakcie swojej kariery, oraz w reprezentacji Trójkolorowych, z którą sięgnął w 1998 roku po mistrzostwo świata. Blanc zdobył ogromny szacunek na najwyższym poziomie nie tylko z uwagi na swoje umiejętności gry w defensywie, ale także niebagatelne zdolności przywódcze.
CAFU
Cafu był kluczowym elementem układanki wielu świetnych zespołów w Brazylii i Europie. Jego ofensywna gra na prawej obronie uczyniła go legendą futbolu i przyczyniła się do triumfów wszystkich drużyn, w których grał. W Brazylii w zaledwie cztery lata zdobył aż 11 tytułów krajowych. Po krótkiej przygodzie w LaLiga przeszedł do Serie A, gdzie w sezonie 2003/04 zdobył z Milanem mistrzostwo kraju, a potem wywalczony w wielkim stylu złoty medal UEFA Champions League 2006/07. W Mediolanie stworzył wspólnie z Maldinim i Costacurtą budzącą postrach linię obrony. Cafu ma najwięcej występów w reprezentacji Brazylii – aż 142 – a do tego jest jedynym zawodnikiem, który wystąpił w trzech finałach mistrzostw świata, z czego dwa wygrał – w 1994 i 2002 roku. To naprawdę wyjątkowe osiągnięcia naprawdę wyjątkowej IKONY.
SOL CAMPBELL
Kluczowa postać składu „Invincibles” Arsenalu, który w sezonie Premier League 2003–2004 nie przegrał ani jednego spotkania, oraz jeden z najbardziej imponujących i dominujących posturą środkowych obrońców w angielskim futbolu.
FABIO CANNAVARO
Chociaż Cannavaro był obrońcą, liczbą zdobytych nagród indywidualnych mógłby zawstydzić niejednego bardziej ofensywnego piłkarza. Włoch był jednym z ostatnich na swojej pozycji, który był zdecydowanym liderem zespołu i przyćmiewał nawet napastników. W roku 2006 poprowadził Włochów do mistrzostwa świata, a na koniec roku otrzymał Złotą Piłkę. Do dziś pozostaje jedynym obrońcą, który zdobył tę nagrodę od 1996 roku.
CARLOS ALBERTO
Carlos Alberto wybił się w barwach Fluminense, gdzie pokazał się jako uzdolniony technicznie obrońca i szybko zasłynął z doskonałego panowania nad piłką i umiejętności gry w defensywie. Po trzech latach przeszedł do Santosu. W tamtym czasie, w roku 1970, poprowadził też reprezentację Brazylii (jako jej kapitan) do triumfu na FIFA World Cup™. W meczu finałowym strzelił jedną z najpiękniejszych bramek w całej historii tych rozgrywek. Po spędzeniu 14 lat w brazylijskiej lidze Carlos Alberto dołączył do Pelego w New York Cosmos. Przez cztery sezony spędzone w USA co roku wygrywał ligę.
ASHLEY COLE
Ashley Cole, jeden ze słynnych „Invincibles”, swoją fantastyczną karierę kontynuował później w Chelsea. W młodości słynął z ofensywnych rajdów i wspierania ataku. Z czasem grał coraz rozważniej i gorliwie realizował założenia taktyczne. Cole doskonale sobie radził zarówno w ataku, jak i w obronie, czemu zawdzięcza aż 107 występów w reprezentacji Anglii, co jest rekordowym osiągnięciem wśród wszystkich angielskich bocznych obrońców. Wiele osób uważa go za najlepszego w historii wyspiarskiej piłki.
MARCEL DESAILLY
Desailly zawsze stanowił fundament defensywy – niezależnie od drużyny czy przydzielonej pozycji – i nigdy nie porzucił swojego siłowego, bezceremonialnego stylu gry. Warunki fizyczne, gra w powietrzu i talent do celnych, bezpardonowych wślizgów sprawiały, że przez większość kariery grał na środku obrony, ale ten francuski Mistrz Świata imponował także jako defensywny pomocnik. W tej roli świetnie sprawdzał się w odzyskiwaniu kontroli i mógł popisywać się podaniami oraz dryblingiem podczas szybkiego i celnego wyprowadzania kontrataków.
RIO FERDINAND
Rio Ferdinand jest przez wielu uważany za jednego z najlepszych obrońców w historii angielskiej piłki. Na boisku wyróżniał się nieustępliwością, twardą ale jednocześnie elegancką grą w obronie, uzdolnieniami technicznymi i niesamowitą precyzją podań. Dzięki swoim umiejętnościom przywódczym i doskonałemu przeglądowi pola zdobył wraz z Manchesterem United wiele trofeów i przez ponad dziesięć lat był ostoją defensywy reprezentacji Anglii.
FERNANDO HIERRO
W swojej karierze obejmującej kilka okresów dominacji Realu Madryt Hierro cieszył się niezliczonymi sukcesami. Był zawziętym i zdeterminowanym obrońcą, który zapuszczał się często do linii pomocy, co tłumaczy aż 102 gole zdobyte w trakcie długiej kariery.
RONALD KOEMAN
Obrońca o dorobku bramkowym, którego może mu zazdrościć wielu kolegów grających z przodu. Ronald Koeman rozpoczął karierę w Eredivisie w barwach Groningen i Ajaxu, ale wybił się dopiero w PSV, w którym strzelił 51 bramek, zatriumfował w europejskim pucharze i trzy razy z rzędu wygrał ligę. Jeszcze lepsze wyniki osiągał w Hiszpanii, gdzie zdobył cztery mistrzostwa kraju z rzędu i dołożył drugie w swojej karierze europejskie trofeum. We wszystkich sześciu sezonach spędzonych w Katalonii zdobywał dwucyfrowe liczby bramek.
PHILIPP LAHM
Philipp Lahm zawsze grał na równym poziomie i był wszechstronnym technicznie piłkarzem. Jego nazwisko szybko zaczęto utożsamiać z doskonałością. Był prawdziwie uniwersalny. Czy to na swojej nominalnej pozycji bocznego obrońcy, czy też w środku pola Lahm zawsze grał z tą samą determinacją, gorliwością i wdziękiem. W całej swojej karierze zdobył ponad dwadzieścia tytułów, w tym złote medale FIFA World Cup™ i UEFA Champions League. Bez wątpienia jeszcze przez wiele lat będzie stawiany za przykład młodym piłkarzom.
PAOLO MALDINI
Maldini przez dwadzieścia pięć sezonów grał tylko w jednym klubie, Milanie, z którym pięciokrotnie wygrał UEFA Champions League i zdobył niezliczone medale i trofea. Był dość wszechstronny, by grać na każdej pozycji w obronie, i zawsze, gdy wychodził na boisko, po mistrzowsku potrafił zatrzymać rywali.
BOBBY MOORE
Moore zdobył sławę, prowadząc w 1966 roku Anglię do ich jedynego tytułu mistrza świata. Był naturalnym przywódcą, który nie obchodził się delikatnie z przeciwnikami i inspirował do gry kolegów. Rekord liczby występów w reprezentacji Moore’a został już pobity, ale to wciąż jeden z najsławniejszych i najbardziej szanowanych zawodników w historii angielskiej piłki nożnej.
ALESSANDRO NESTA
Potężny i groźnie wyglądający Włoch podczas swojej ponad dwudziestoletniej kariery święcił liczne triumfy, zdobył m.in. dwa złote medale UEFA Champions League, trzy tytuły Serie A oraz Mistrzostwo Świata. Bezpardonowe wślizgi dopełniał niesamowitą świadomością taktyczną i stonowaną techniczną elegancją, którą rzadko widuje się u środkowych obrońców.
CARLES PUYOL
Chirurgiczna precyzja w obronie i długie poskręcane loki były znakami rozpoznawczymi Carlesa Puyola przez całą jego piłkarską karierę. Determinacja, niezłomność i niesamowite zdolności przywódcze sprawiały, że Puyol inspirował wszystkich wokół do lepszej gry, a także przyniosły mu szacunek rywali. Puyol był kluczowym elementem zespołów, które sięgały po najważniejsze trofea piłkarskie. Wielokrotny triumfator rozgrywek klubowych i reprezentacyjnych zapisał się trwale w historii piłki jako jeden z najlepszych obrońców swojego pokolenia.
ROBERTO CARLOS
Roberto Carlos jest jednym z najlepszych lewych obrońców w historii piłki. Jego cudowna lewa noga zachwycała zarówno w klubie, jak i w kadrze narodowej. Pamiętne rzuty wolne Brazylijczyka stanowią niedoścignione wzory i uczyniły go jednym z najbardziej utytułowanych zawodników wszech czasów.
NEMANJA VIDIĆ
Nemanja Vidić długo nie mógł odnaleźć się w Premier League, ale kiedy już zaskoczył, wyrósł na jednego z budzących największy postrach defensorów w historii angielskiej ligi. Był bardzo dynamicznym obrońcą i lubił wyprzedzać napastników – dzięki połączeniu determinacji, sprytu i doskonałego zmysłu taktycznego potrafił sobie poradzić z każdym zagrożeniem. Obdarzony duchem prawdziwego wojownika i doskonale wyszkolony technicznie Serb stworzył legendarny duet z inną IKONĄ – Rio Ferdinandem. W całej karierze zdobył ponad 15 nagród.
GIANLUCA ZAMBROTTA
Gianluca Zambrotta, jeden z najlepszych bocznych obrońców w historii włoskiej piłki, odegrał kluczową rolę w triumfie Włochów w 2006 FIFA World Cup™. To w dużej mierze dzięki niemu Azzurri przez cały turniej stracili tylko dwie bramki. W uznaniu jego świetnej gry został wybrany do jedenastki turnieju FIFA World Cup™ w 2006 roku.
JAVIER ZANETTI
Wszechstronnie utalentowany obrońca o pseudonimie El Tractor (traktor) większość kariery spędził na skrzydle Interu Mediolan, jednak gdy zachodziła potrzeba, mógł też wystąpić w dowolnym miejscu linii pomocy. Argentyńczyk świetnie czuł się w ofensywie i w obronie, ponieważ potrafił doskonale dośrodkowywać oraz skutecznie odbierać piłkę. Zanetti na boisku był idealnym przywódcą i profesjonalistą, który przez wiele lat zakładał opaskę kapitana w klubie oraz reprezentacji i w ciągu 22-letniej kariery otrzymał zaledwie dwie czerwone kartki.
BRAMKARZE
IKER CASILLAS
Najbardziej utytułowany bramkarz w historii Realu Madryt. Historia „San Ikera” to klasyczna piłkarska baśń. Kibicujący Realowi od najwcześniejszego dzieciństwa Iker dołączył do klubu w latach 90/91 i szybko pokonywał kolejne szczeble. Casillas był bardzo ważnym elementem wielu z najlepszych składów Królewskich w historii tego klubu i regularnie dokonywał na bramce cudów dorównujących wyczynom jego kolegów z ataku. Ostatecznie Casillas wyrósł na kapitana Realu Madryt, prowadząc go do La Decimy, wyczynu, który opisał jako „większy niż FIFA World Cup” – kolejne trofeum, które zdobył w swojej wspaniałej karierze oraz dwa Mistrzostwa Europy UEFA jako numer 1 w Hiszpanii. Przez niesamowite 25 lat spędzonych w Madrycie Casillas trzykrotnie wygrał UEFA Champions League, zdobył trzy klubowe puchary FIFA, dwa razy triumfował w UEFA European Super Cup, pięciokrotnie w LaLiga, dwukrotnie w Copa del Rey i czterokrotnie w superpucharze Hiszpanii. Iker Casillas był i zawsze będzie tylko jeden.
PETR ČECH
Niesłychanie równa gra Petra Čecha między słupkami Chelsea pozwoliła The Blues czterokrotnie wygrać Premier League, zdobyć cztery puchary Anglii i raz zatriumfować w UEFA Champions League. Čech słynął z niebywałego skupienia przez cały czas, zdolności przywódczych i magicznych rękawic, którymi potrafił wyczarować zapierające dech w piersiach interwencje, kiedy było to naprawdę potrzebne. Nikogo chyba nie dziwi, że w historii Premier League to właśnie jemu udało się najwięcej razy zachować czyste konto.
PETER SCHMEICHEL
Peter Schmeichel, uważany za jednego z najlepszych bramkarzy w historii futbolu, zawsze niepodzielnie panował w polu karnym. Dwukrotnie wybrany przez IFFHS najlepszym bramkarzem świata Duńczyk zasłużył na status prawdziwej legendy Manchesteru United. 24 zdobyte trofea (a także 11 strzelonych bramek!) dobitnie świadczą o tym, dlaczego Schmeichel na zawsze pozostanie w bramkarskim panteonie.
EDWIN VAN DER SAR
Ten wielokrotnie nagradzany bramkarz, któremu w ówczesnej piłce niewielu mogło dorównać, w swojej karierze zdobył mnóstwo trofeów i regularnie bił rekordy. Holender był kompetentnym i wszechstronnym bramkarzem, który tradycyjne zalety w postaci wzrostu i zwinności doskonale łączył z techniką i celnością podań.
LEW JASZYN
Uznawany za jednego z najlepszych bramkarzy w historii piłki nożnej „Czarny Pająk” jest nieodmiennie ikoną Dynama Moskwa, w którym spędził całą swoją dwudziestoletnią karierę. Według szacunków statystyków czyste konto zachował w 270 meczach i obronił łącznie ponad 150 rzutów karnych. Jaszyn jest też jedynym bramkarzem, który otrzymał Złotą Piłkę.
