Świętujemy 25. urodziny The Sims: Santiago Salcedo

Przez ostatnie 25 lat nasz zespół wkładał swoją pasję w tworzenie głębokiej, przemyślanej rozgrywki odzwierciedlającej liczne możliwości, jakie oferuje życie (oraz takie, które pozostają w sferze fantazji, lecz chcielibyśmy, by istniały). Życie jest jednak dość szerokim pojęciem, zatem nieustannie wprowadzamy nową zawartość i cechy, by rozbudowywać uniwersum The Sims, czyniąc je platformą, w ramach której społeczność graczy może opowiadać własne historie. 

W ramach obchodów urodzin serii zamieniliśmy kilka słów z członkami naszego zespołu na temat najważniejszych projektów, w których brali udział, odkąd dołączyli do rodziny The Sims, oraz tego, w jaki sposób ich własny punkt widzenia wpłynął na cechy i aktualizacje wzbogacające grę na przestrzeni ostatnich 25 lat. Dziś rozmawiamy z Senior Game Designerem, Santiago Salcedo, o dynamice rodziny oraz o tym, skąd wzięły się „figle i psoty”.

Czym na początku zajmowałeś się w The Sims oraz jak Twoja rola zmieniała się na przestrzeni lat?

Rozpocząłem pracę na stanowisku Senior Game Designera w 2021 roku i mimo że moja funkcja nie uległa zmianie, mam teraz nieco inne obowiązki. Zajmuję się obecnie mentorowaniem projektantom, zarządzaniem standardami i procesem projektowania, ustalaniem najlepszych praktyk na potrzeby niektórych systemów i nie tylko. Zacząłem też projektować Pakiety rozgrywki, a następnie Dodatki, które stanowią znacznie większe przedsięwzięcia.

Chciałem pracować przy The Sims, ponieważ dla mnie to coś znacznie większego niż gra – to platforma służąca do opowiadania historii oraz medium do wyrażania siebie. Ta seria na trwałe odmieniła życie wielu ludzi. A na dodatek jest superfajna! Był to więc dla mnie oczywisty wybór. Poza tym The Sims to gra o życiu, a jako Wenezuelczyk dysponuję nieco inną perspektywą z punktu widzenia tła kulturowego. Chcę to oddać za pośrednictwem The Sims.

Jaki był pierwszy projekt, nad którym pracowałeś?

Dołączyłem do zespołu w początkowym stadium prac nad Dodatkiem Wilkołaki do The Sims 4. Nie mogłem sobie wymarzyć lepszego projektu na początek ani też wspanialszego zespołu. Pierwszym zaprojektowanym przeze mnie mechanizmem był cykl Księżyca, który ukazał się w grze podstawowej wraz z premierą Wilkołaków.

Który z projektów, nad którymi pracowałeś, znaczy dla Ciebie najwięcej i dlaczego akurat ten?

Pracowałem nad wieloma elementami The Sims 4, trudno jest mi więc wybrać tylko jeden. Każdy z nich pozostanie w moim sercu z innego powodu. Cykl Księżyca to mój pierwszy projekt do Wilkołaków. Najwięcej frajdy sprawiło mi wprowadzenie pleśni do gry. Włożyłem duszę i serce w Ravenwood, świat z Dodatku Życie i śmierć. Ostatecznie myślę, że największe znaczenie ma dla mnie dynamika rodziny z Dodatku Razem raźniej, a zwłaszcza jej kawalarski wariant.

Dynamika rodziny to cecha gry, którą przejąłem od Lakshmi (pozdrawiam). Była tam jednak przestrzeń na nową zawartość oraz pewne modyfikacje – wynikało to z istniejących wówczas ograniczeń. Dynamika kawalarzy wyrosła w tych warunkach. Jest to dodatkowo odwzorowanie dynamiki panującej w mojej rodzinie i relacji z moimi córkami – gdy znajdziemy się w tym samym pomieszczeniu, nie potrafimy zachować powagi. Gdyby w prawdziwym życiu, tak jak w The Sims, wyświetlały się premie, nad głowami moich córek oraz moją ciągle widniałyby „Figle i psoty!”, czyli premia, którą otrzymują kawalarze, gdy ze sobą rozmawiają. Funkcja ta umożliwia graczom opowiadanie historii dotyczących relacji panujących (lub nie) w ich prawdziwych rodzinach.

W jaki sposób Twoje osobiste doświadczenia wpłynęły na Twoją pracę?

W moim prawdziwym życiu istnieje kilka rzeczy, które pomagają mi w pracy. Najważniejszymi z nich są: (1) Rodzicielstwo. Staram się korzystać z doświadczeń rodzica, gdzie tylko mogę w grze – znalazły one swoje odzwierciedlenie chociażby w wyżej wymienionej dynamice kawalarzy, lecz także w bliskiej dynamice. (2) Wenezuelskie pochodzenie. Spędziłem tam 40 lat życia. Kultura, w której się wychowałem, wyróżnia się pod wieloma względami, co pozwala mi spojrzeć na The Sims oraz swoją pracę z różnych perspektyw. (3) Dorastanie w środowisku, w którym jest dużo dzieci. Moja rodzina w Wenezueli prowadzi przedszkole, które stanowiło również część mojego domu, więc dosłownie w nim dorastałem. W związku z tym kiedy tylko mogę, dorzucam do gry fajną rozgrywkę dla dzieci. Nie mam pojęcia, ilu graczy o tym wie, lecz przerażająca Edith z Ravenwood potrafi być miłym duchem – no dobra, mniej niemiłym – jeśli podejdziesz do niej jako dziecko!

Jak ważne jest dla Maxis umożliwienie graczom zobaczenia samych siebie w The Sims?

Myślę, że The Sims należy do grona najbardziej wyjątkowych gier. Jak już wspomniałem, jest dla mnie czymś znacznie większym niż gra – to platforma służąca do opowiadania historii oraz medium do wyrażania siebie. Ma to znaczenie zwłaszcza dla kogoś, kto żyje w środowisku, które nie toleruje otwartego wyrażania siebie. W The Sims 4 możesz natomiast być, kim tylko chcesz, i moim zdaniem ma to ogromny wpływ na graczy. Jestem niezwykle dumny z tego, że tu pracuję.