Poznaj Climate'ów

Ten odcinek perypetii rodziny Climate'ów zapewnił Wam dodatek The Sims 4 Cztery pory roku*, który jest już dostępny na PC i Maca. Historia odnosi się również do zawartości z gry The Sims 4 i pakiet rozgrywki The Sims 4: Dzień w Spa. Gra i wszystkie pakiety są dostępne na PC i komputery Mac przez platformę Origin.

Zanim zasiądziesz do lektury, sprawdź część pierwszą i drugą perypetii rodziny Climate'ów.

Część trzecia – w głąb króliczej nory

Wdech. Wydech. Wdech. Wydech.

Arthur przechodził od łatwych, do coraz trudniejszych pozycji. Padający deszcz koił jego nerwy i uspokajał zabiegany umysł . . . i maskował bąki, które towarzyszyły niekomfortowo wygiętym pozycjom.

Arthur rozglądnął się nerwowo, upewniając się, że nie słyszała tego żona. Nie dałaby mu o tym zapomnieć. Summer też nie przepuściłaby okazji, żeby go obśmiać. A mały Nicolas pewnie zacząłby go naśladować – wszystko to ugruntowałoby jego jogińską wpadkę. Upewniwszy się, że nikogo nie ma w pobliżu, Arthur zakończył swój poranny rytuał ostatnim wydechem. Po wszystkim wyszedł z altany prosto na deszcz.

Przepadał za deszczem. Lubił jego zapach, dźwięk kropli uderzających o dach i to, jak ożywiał ziemię.

„Ależ ze mnie filozof” – powiedział sam do siebie.

Rzucił okiem na rośliny w ogrodzie, upewniając się, że deszcz przynosi glebie życiodajne składniki odżywcze. Mókł coraz bardziej, ale zrobił jeszcze jedno okrążenie wokół podwórka, po czym stanął pod swoją ulubioną jabłonią.

„Skarbie, wracasz do środka?” – krzyknęła stojąca na ganku Janine. „Urwała się straszna ulewa”.

„Jeszcze minutka” – odparł Arthur.

Ciągle miał w sobie odrobinę zen z porannej jogi, więc przeciągnął się i spojrzał w niebo. „Mógłbym po prostu wziąć prysznic tutaj” – pomyślał.

Trzask. Trzask. Bum!

Piorun raził Arthura, pozbawiając go oddechu. Oczy zaszły mu mgłą. Nagle zrobiło się ciemno. Niewyraźnie próbował dać Janine do zrozumienia, że potrzebuje jeszcze kilku minut.

W końcu zamknął powieki.

Jakiś czas później

Arthur przebudził się, ale nie był już w swoim ogródku, tylko gdzieś zupełnie indziej. Deszcz przestał już padać, na niebie świeciło słońce. Wszędzie wokół kwitły kwiaty, a wiatr ucichł.

Świat wyglądał osobliwie. Bardzo dziwnie.

„Gdzie ja jestem?” – spytał Arthur.

Usłyszał szelest i szybko obrócił w jego kierunku głowę.

„Witaj, Arthurze!” – krzyknął królik rozmiarów Sima.

Jego głos był równie wysoki, co on sam. Miał na sobie staroświecki, kolorowy strój i ciągle gibał się to w przód, to w tył.

„Ha, ha, przyjacielu! Witaj!” – powtórzył królik. „Chodź! Musisz znaleźć moje jajka!”.

Arthur wstał z wolna, podrapał się w głowę i rozejrzał po okolicy w poszukiwaniu wytłumaczenia dla sytuacji, w której się znalazł.

„Twoje jajka?” – zapytał.

„W rzeczy samej!” – odpowiedział królik,

po czym bardzo dziarskim i skocznym krokiem ruszył w przeciwną stronę. Arthur poczuł, że odzyskuje zmysły, podążył więc za królikiem, stopniowo zwiększając tempo.

„Tu masz jedno!” – krzyknął królik. Arthur schylił się i rzeczywiście znalazł jajko. Włożył je do kieszeni i ponownie zaczął biec za królikiem, który ruszył dalej, nie oglądając się na Arthura.

„A tu kolejne! O rety!”.

Całość trwała dość długo. Królik wskazywał na jajko, Arthur je podnosił, na co królik wyrzucał w powietrze kolorowe płatki kwiatów.

W końcu dotarli do końca ogrodu. Królik zatrzymał się nagle i zapytał Arthura o liczbę jajek. Ten sięgnął do kieszeni i nagle upadł na ziemię. Oczy znowu zaszły mu mgłą. Wszystko, łącznie z królikiem, zniknęło z pola widzenia.

Jeszcze później

„Tato? Tato? Słyszysz mnie?” – spytała Summer.

Stała zaledwie parę kroków od niego. Kiedy wlepił spojrzenie w twarz zaniepokojonej córki, przeszyła go dziwna energia i naszło uczucie skołowania.

„Gdzie królik?” – spytał.

Summer spojrzała na mamę. Ich spojrzenia się spotkały.

„Nie ma żadnego królika” – powiedziała Janine,

trzymając Nicolasa, który rozpłakał się na widok leżącego na trawie ojca.

„Nic mi nie jest. Wszystko gra” – dodał Arthur wstając.

„Co tu się stało?” – zapytała Summer.

Arthur rozmasował nieco przypieczone włosy, wyjaśniając zajście z piorunem. Długo rozglądał się po ogrodzie. Wiedział, że królik istniał naprawdę. Na pewno go sobie nie wyobraził. W końcu sięgnął do kieszeni.

„Czy teraz mi wierzycie?” – zapytał, trzymając w dłoni jajko.

Odwiedźcie forum The Sims 4, naszego Twittera i Instagram, polubcie nas na Facebooku i subskrybujcie nasz kanał na YouTubie. Subskrybujcie biuletyn The Sims 4, aby otrzymywać przez e-mail najnowsze wieści, wyjątkowe oferty (oraz inne wiadomości i informacje o produktach, wydarzeniach i promocjach EA), a także zdobyć za darmo „Mroczną gitarę Mrocznego Kosiarza”!

*Wymaga gry The Sims 4 (sprzedawanej oddzielnie) i wszystkich jej aktualizacji. Zobacz minimalne wymagania systemowe tego pakietu.